Goed verplegen is simpel

Ik moet snel berekenen hoeveel millimol KCl er in een literzak moet en ondertussen bedenken of ik dan de antibiotica nog wel kan toedienen; is het allemaal verenigbaar? Als ik even niet nadenk – afgeleid of vermoeid – kan ik daarmee iemand blijvend beschadigen.

Misschien zit echter de complexiteit van mijn beroep helemaal niet in sommen en apparatuur. Misschien moet ik bij levensredden en bewaken veel meer denken aan basiszorg. Want ik lees namelijk dat verpleegkundigen nog heel geregeld hygiëneregels aan hun crocs lappen.

Dat wij beredruk zijn en ondergewaardeerd, is nog weleens ons excuus voor even niet handenwassen. Natuurlijk doen we dat niet bewust en uiteraard doen we het eigenlijk altijd goed, maar soms zijn we gewoon even onvoorzichtig. Ik ook.

Soms sluipt het gewoontedier in ons voorbij. Het heeft nooit iemand geschaad, dus we gaan gewoon zo door. Soms ontkennen we de onderzoeken en bewijzen op tafel, omdat we nou eenmaal zelf een heleboel ervaring hebben.

Ons werk is veel ingewikkelder dan het verschil herkennen tussen metabole alkalose en repiratoire acidose. Ons werk is nogal onderhevig aan vernieuwing en verandering. Ineens liggen er bewijzen dat, iets dat we jaren deden, niet helpt. Föhnen bij decubitus, sucrose bij te prikken baby’s. Ja en daar sta je dan met je föhn of tafelsuiker. Wat moet je dán doen aan wijkende huid en huilende kindjes?

Ach, misschien is het eigenlijk allemaal heel simpel. Misschien moeten we gewoon onze stagiaires omarmen. Als het goed is, leren zij de up-to-date theorieën. Als er iemand weet van evidence based verplegen, dan zijn het wel de verpleegnieuwelingen. Misschien moeten we toch eens vaker de vakbladen serieus nemen en de teksten meenemen naar ons werk.

En eigenlijk is deze hele blog niet veel moeilijker dan dit: je móet gewoon je handen wassen!