Pillen delen

Er was eens een patiënt die een zetpil opat. En toen eentje die pil plus verpakking inslikte. Gevolg: bij ons in het ziekenhuis mogen pillen niet langer met verpakking worden verstrekt. Dat wil zeggen: zusters ontvangen pillen in zakjes en hoesjes, checken sterkte, naam enzovoorts en drukken verrukkelijke snoepjes uit hun verpakking. Floep, de roze naast de witte en bovenop de blauwe. Tot je een bekertje vol vrolijk gekleurde peppers en blokkers, antibiotikels en vochtafdrijvers hebt. Voila en eet smakelijk!

Zo krijgt een gemiddelde patiënt op mijn afdeling vijf verschillende ronde witte tabletten. Waarvan er thuis twee geel en vierkant zijn. Want het ziekenhuis heeft andere leveranciers dan de thuisapotheek. En morgen zijn er van die vijf witten, drie roze (afbouwschema).

Antibiotica gaan stilzwijgend via de mond. Terwijl wij infusen trekken, vergeten wij wel eens te noemen dat dat vanavond wel extra slikken betekent (en die pillen zíjn groot). En eenmalig een extra tabletje wat dan ook, lijkt ook niet altijd de moeite van het noemen waard.

Graag zouden wij mondige (niet lastige) patiënten hebben of kweken. Zij die goede vragen stellen en kritisch kijken. Maar welke boodschap dragen wij uit, als we alle pillen zonder verpakking in patiëntenhandjes drukken? Híer, en u hebt het maar te slikken.

En hoe zit dat ethisch en juridisch? Mág je zomaar pillen zonder etiket of bijsluiter uitdelen?