Betrokkenheid = meepraten

Nergens lijkt mij medezeggenschap belangrijker dan bij een noodlijdende thuisorganisatie.

Sinds oktober vorig jaar maakte ik deel uit van de Ondernemingsraad van Mariaoord, het verpleeghuis van Vivent waar ons kantoor is gevestigd. Door een fors ingrijpend reorganisatieproces is er veel veranderd binnen Vivent, en zo ook de Medezeggenschap. De top van onze organisatie is gesaneerd en bestaat uit een Raad van Bestuur, gesteund en gecontroleerd door een Raad van Toezicht.

De medezeggenschapsvorm is van verschillende ondernemingsraden en een Centrale OR teruggebracht tot een ondernemingsraad. Sinds deze week maak ik deel uit van het dagelijks bestuur van de Vivent-OR. Nu ben ik in het verleden bij verschillende werkgevers lid geweest van medezeggenschapsorganen, maar nergens lijkt mij medezeggenschap belangrijker dan bij een noodlijdende thuisorganisatie. De noodzaak zien van bezuinigingen is één, maar zien wat die bezuinigingen op de werkvloer voor effect hebben is een heel ander geval.

Aan de andere kant is het ook goed om mee te denken en mee te praten hoe de steeds schraler wordende financiering van de thuiszorg optimaal kan worden gebruikt voor de kern van het werk, en dat zijn natuurlijk de cliënten. We mogen daarbij ook de werknemers niet uit het oog verliezen. De spagaat waar wij binnen de thuiszorg in verkeren vraagt al het nodige van de mensen op de werkvloer.

Efficiënter roosteren  invoeren bijvoorbeeld kan zoden aan de dijk zetten. Dat werknemers daarbij soepeler dan voorheen moeten zijn om bijvoorbeeld op meer locaties te gaan werken is dan wel niet leuk, maar lijkt noodzaak om het hoofd boven water te houden.

Door heel erg fors te snijden en te bezuinigen lijkt Vivent voor het eerst in jaren een kwartaal niet in het rood af te sluiten. Dat zou alom gejuich binnen de organisatie moeten opleveren, maar daar hebben we de kracht niet voor… Werkdruk, de ridicule wijzigingen tussen AWBZ en de Zorgverzekeringswet, de WMO, en de door velen verfoeide marktwerking binnen de zorg, heeft de gemiddelde werknemer in de zorg de puf om de stem te laten horen, ontnomen. Ik hoop dat ik het animo niet zal verliezen!