Blog Barbara: 'Wie biedt meer?'

Buurtzorg verhoogt vanaf maart het salaris van alle zorgmedewerkers (500 euro bruto per jaar). Barbara heeft er mixed feelings over.  

Buurtzorg verhoogt vanaf maart het salaris van alle zorgmedewerkers. Allemaal een schaaltje erbij: verzorgenden naar schaal 45, verpleegkundigen in de wijk naar 50 en wijkverpleegkundigen naar 55. Ze gaan er jaarlijks 500 euro bruto op vooruit.

Dat is een mooi gebaar van Jos de Blok, de directeur van Buurtzorg. Hij wilde niet op de overheid wachten en bedacht zelf een manier om het geld binnen zijn organisatie anders te gaan verdelen. Geld dat hij niet uitgeeft aan het ene kan hij inzetten voor iets anders. Kantoorpersoneel en directie krijgen de schaalverhoging niet.

Hoe gaat Jos dit betalen? Met meer productie draaien en een lager ziekteverzuim.De bereikbaarheidsdiensten wil hij anders organiseren. Regionaal of met andere zorgaanbieders. En goede afspraken maken met de zorgverzekeraars helpt ook.

De bedoeling is natuurlijk dat er op deze manier zorgmedewerkers behouden worden en nieuwe collega’s aangetrokken. Met wachten tot ze in Den Haag met dé oplossing komen moet je geduld hebben tot sint-juttemis. Ik juich de creativiteit van Jos Blok dan ook toe. Oplossingen zoeken op mesoniveau.

Maar tegelijk vrees ik ook voor concurrentie tussen zorgorganisaties. Want wie het beste uithangbord heeft en de mooiste etalage, krijgt het meeste personeel. Kunnen de kleinere zorgorganisaties opboksen tegen de grote spelers? Wie heeft de verpleegkundige het meest te bieden?

Het salaris van een verpleegkundige in een academisch ziekenhuis verschilt van een verpleegkundige in de periferie. Dat heb ik altijd gek gevonden. Trouwens, alleen meer salaris zou voor mij onvoldoende motivatie zijn om ergens anders te gaan solliciteren.

Maar wat dan wel? Meer vakantiedagen? Een gratis abonnement op de sportschool? Een dure opleiding volgen op kosten van de zaak? Meer inspraak?

De uitstroom van zorgpersoneel is een serieus probleem. Het behouden van verpleegkundigen en verzorgenden zou prioriteit moeten zijn. En alhoewel het een landelijk probleem is, ligt de oplossing vaak op het persoonlijke vlak.

Er zou wat mij betreft voor zorgpersoneel echt meer maatwerk mogen komen. Mensen verlaten de zorg immers om uiteenlopende redenen. Je niet gehoord of gezien voelen. Te weinig collega’s per dienst.

Een werkrooster dat niet past bij je privéleven. Weinig doorgroeikansen. Te hoge huren in de stad waar je werkt. Moeten betalen voor je parkeerplaats. En waarom zou iedereen op de afdeling, ongeacht zijn privésituatie, eigenlijk nachtdiensten móeten draaien?

Er valt winst te behalen als organisaties beter zouden zorgen voor hun medewerkers. Een directeur die zijn nek durft uit te steken voor zijn zorgmedewerkers bijvoorbeeld. Die naar oplossingen zoekt en out of the box denkt.

Een leidinggevende die verpleegkundigen en verzorgenden echt ziet, naar hen luistert en gebruik maakt van hun expertise. Ik gun dat iedereen. Niet alleen de collega’s bij Buurtzorg.