Bij Barbara op de afdeling moeten verpleegkundigen met mogelijke coronaklachten naar huis. Elders werk je dan met mondkapje door. Best verwarrend eigenlijk. Hopelijk is er spoedig een supersneltest. Dat scheelt heel veel gedoe.
Het aantal coronabesmettingen neemt sinds september weer toe. Gelukkig blijven vooralsnog de vele ziekenhuisopnames uit. ‘Is het nu weer wat rustiger op je werk?’, vragen geïnteresseerden mij vaak.
Ik kan daar alleen maar volmondig ‘nee’ op antwoorden. De cohortafdelingen zijn er niet meer en er worden gelukkig nog maar zelden opgenomen patiënten positief getest, maar corona ligt nog altijd op de loer.
Want wat doe je met een patiënt die toch ineens koorts krijgt, meer zuurstoftherapie nodig heeft en begint te hoesten? Die moet worden getest op covid-19. En testen betekent isoleren. En isoleren betekent verblijf in een isolatiekamer, waarvan er niet veel zijn op verpleegafdelingen. En de verpleging moet in isolatiekleding.
Hoe vaak dit op afdelingen voorkomt, wordt niet bijgehouden. Maar de impact op het verplegend personeel is groot. Veel geschuif met patiënten. Extra werk tijdens je toch al drukke dienst.
Maar ook psychisch is het zwaar. De keren dat ik patiënten met een coronaverdenking halsoverkop in isolatie moest doen, kan ik niet meer tellen. En elke keer denk ik toch ‘O nee, ik heb die patiënt gisteren en eergisteren verzorgd zonder mondkapje.’
Ik voel dan angst en onzekerheid. Bang voor besmetting. Bij collega’s die zelf corona hebben gehad, zie ik zelfs de paniek in hun ogen. Zij zijn toch niet de oorzaak?
Maar we moeten door. Er is tijdens je dienst geen tijd om na te denken en te voelen wat je voelt. En in de meeste gevallen wordt de patiënt negatief getest. Gelukkig. Maar de stress hebben we er wel van.
Als zorgverleners voelen we ons verantwoordelijk voor het welzijn van onze patiënten. Door corona zijn we ons ook bewuster van onze eigen gezondheid. Elke snotneus of kuch kan immers het begin zijn.
De richtlijnen waar we ons aan moeten houden zijn niet overal hetzelfde. Zo word je bij lichte verschijnselen in het ene ziekenhuis direct naar huis gestuurd en mag je pas weer werken bij een negatieve test.
In het andere ziekenhuis verwachten ze dat je bij verkoudheid en lichte koorts blijft werken. Met een mondkapje, dat wel. Nogal verwarrend vind ik. Al kan ik me wel voorstellen dat het vanaf de herfst op veel plaatsen doorwerken wordt met een mondkapje, omdat er simpelweg te veel zorgverleners verkouden zijn.
Regelmatig gaat er bij mij op de afdeling een collega halverwege de vaak toch al drukke dienst naar huis in verband met lichte verschijnselen, waardoor de collega’s een stap harder moeten lopen.
Dat levert een schuldgevoel op. Het voelt alsof je je collega’s in de steek laat. En meestal ben je niet eens ‘echt ziek’. Dat maakt het gevoel alleen maar sterker.
Wat zou het fijn zijn als er een supersnelle test zou komen voor zorgverleners. Klachten? Staafje in neus en keel, uurtje wachten op de uitslag en als die negatief is, weer lekker verder met je dienst.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account