Blog Cagla: 'Sommige verpleegkundigen zien leerlingen als last'

Verpleegkundige Cagla zou tegen sommige collega’s willen zeggen, dat ze te hard zijn tegen leerlingen: ‘Het jammere van een negatieve stage is dat er een vicieuze cirkel ontstaat.’

Twee keer per jaar moeten verpleegkundigen hun ‘territorium’ afstaan. Dat is wanneer er nieuwe leerlingen instromen. Veel collega’s verwelkomen deze nieuwe leerlingen met open armen. Ze vinden het fijn dat er iemand is om te helpen, zeker gezien de toenemende werkdruk. Ieder ‘popje’ is er een en iedereen die ook maar iets kan doen is nuttig.

Helaas is er ook een groep verpleegkundigen die de nieuwe leerlingen ziet als een last. Het begeleiden neemt immers extra tijd in beslag. En de leerlingen doen soms langer over bepaalde taken. Want een uur lang bezig zijn met het registreren van de vitale functies van patiënten kan écht niet. En dan willen ze ook nog een halfuurtje aan hun opdrachten werken, terwijl het zo druk is. Leuk en aardig, maar dan hebben ze niks aan het ‘popje’! Er ontstaat een negatieve sfeer.

Helaas heb ik als stagiaire in het verleden met beide soorten collega’s kennis mogen maken. Ik herinner me een afdeling waar ik bijna dood gekeken werd als ik een vraag stelde en ik vervolgens als feedback kreeg dat ik te stil was. Op een andere afdeling maakte ik juist mee dat er de tijd voor me werd genomen, bijvoorbeeld om de simpelste truc ooit te leren: het vullen van een infuuslijn. Natuurlijk ging het de eerste keer mis en lag er binnen de kortste keren een plas water op de grond. Maar mijn begeleider was geduldig. ‘Het is niet erg,’ zei ze. Ik voelde meteen dat de sfeer veilig was om te leren en heb een superstage gehad.

Het jammere van een negatieve stage is dat er een vicieuze cirkel ontstaat. Studenten bespreken de negatieve ervaringen met docenten, klasgenoten, vrienden en anderen. De stageplek wordt berucht op school en de volgende leerling die er komt is nog onzekerder. Met als gevolg dat de verpleegkundigen snel hun conclusies trekken: ‘Die nieuwe leerling heeft er volgens mij geen zin in’, ‘Het wordt niks met die nieuwe leerling met zo’n houding’. Vervolgens heeft zo’n student een vervelende stage, met als risico dat ze stopt met de opleiding. Dit is niet overdreven, dit heb ik heel vaak gezien. Het gekke vind ik: veel gediplomeerde collega’s herkennen zich in deze verhalen. Ze maakten in hun leerlingentijd precies hetzelfde mee. En toch behandelen ze hun eigen leerlingen wel zo. Zij ze hun eigen leerlingentijd alweer vergeten?

Ik zou graag eens tegen sommige collega’s zeggen dat we soms te hard zijn tegen leerlingen. Dat ik begrijp dat we niet alles goed kunnen vinden, dat we het druk hebben en niet altijd tijd hebben om uitgebreid ergens uitleg over te geven. Maar probeer dit met respect duidelijk te maken aan de leerling. Leg uit dat het druk is, en dat een uitgebreide uitleg vandaag niet lukt, maar morgen misschien wel. Alleen dat kan de negatieve sfeer al veranderen. Uiteindelijk hebben we het meest aan een leerling die zich vanaf het begin welkom voelt en gewend raakt op de afdeling. Misschien dat we het beroep zo aantrekkelijk kunnen houden voor studenten die in eerste instantie zo gemotiveerd waren om aan het vak te beginnen? We hebben ze tenslotte nodig!