Meer dan 70% van de verpleegkundigen heeft gedurende haar carrière wel eens te maken (gehad) met grensoverschrijdend gedrag van collega’s. Dat gebeurt vooral door collega’s onderling, maar ook door leidinggevenden.
Foto: Arno Massee
Reader Interactions
2 reacties
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account
Een GGZ instelling ging voor de 2e keer fuseren. Hierdoor moesten tijdelijke contractanten vertrekken. Op een van de verslaafde afdelingen kwamen er medewerkers tekort. De Beschermde woonvormen van Bouman die 1 verpleegkundige per locatie in dienst hadden deden er alles aan om deze mensen kwijt te raken. Er waren door pesterijen en onder druk zetten van deze medewerkers, ook door directie bepaalt, een aantal ontslagen. De overige medewerkers solliciteerde naar de verslaafde afdeling en 3 ervan werden daar aangenomen. Echter toen begon het; het huidige personeel sloot mij en de nieuwe collega’s buiten van alles. Wat we vroegen werd ook niet in tegemoet gekomen. Geen training, opleiding in dit specialistisch werken. Er was meer dan een haatgevoel, zo bleek achteraf, vanwege de tijdelijke contractanten die ontslagen waren. Soms zelfs met een redelijke ontslag bonus. Blijkbaar was de fusie zo groot geweest, dat er 2x 90 medewerkers waren ontslagen om te bezuinigen, maar dat er 2,2 miljoen aan claims werd uitbetaald. Iets wat voor de zorg bestemd hoorde te zijn. Helaas ging de manager mee en zelfs de adjunct directeur. Ook al gaf je het aan ook al wou je er iets mee doen; jij werd niet meer geaccepteerd. Er zijn diverse collega’s met burn-outs thuis gebleven. Ook uitzendkrachten bedankten om nog te komen werken. En eindelijk na jaren komt er een directeur met een spoedoverleg omdat de instelling leeg loopt, met een verlies van 26 miljoen. Hij begon met de woorden; “het personeel is het kapitaal van het bedrijf”, en dat was het. Vervolgens ging hij zelf meedoen om zwakkere schakels, die werden gepest, er uit te werken. Goed werkende collega’s kregen een beoordeling van een ander en werden weggeplaatst, of ontslagen. Degene die er al werkten bepaalden wie er op de afdeling mocht blijven en intimeerden iedere keer het nieuwe afdelingshoofd. Om te blijven deed ze maar mee. Het verhaal is zo lang, en duurt nog steeds voort. Afdelingshoofden die vroeger achter hun personeel stond, werden vervangen door ja-knikkers; Adjunct directeur die met de pot mee deed en al 34 medewerkers minimaal had weggeplaatst of ontslagen werd het te heet onder de voeten en vertrok naar een andere zorginstelling. Hij heeft daar wel een groot gedeelte ervan verteld, wat hij heeft gedaan. En de weinig mannen die daar werkten, zijn zo wie zo eruit gewerkt. Vrouwencultuur van de slechtste orde. Er zijn een aantal vrouwen vertrokken, die echt het mens mens zorg nog in zich hadden, en zichzelf weer zijn geworden…..
Jammer genoeg gebeurt het dagelijks en groeit het door.