Blog Sandra: 'Verpleegkundigen, stop met klagen'

Ik zit op een congres. Tijdens een symposium wordt de overdracht besproken. De overdracht tussen ziekenhuis en thuiszorg. Plotseling blijk ik omringd door thuiszorgverpleegkundigen. En die thuiszorgverpleegkundigen spreken met zijn allen vurig over mijn ziekenhuiscollega’s en mij. Wij doen het namelijk fout.

Er blijkt nogal eens wat te missen aan de overdracht uit het ziekenhuis. Details over wondzorg of gesteldheid. Het schijnt dat ziekenhuisplegen de wijkzusters nogal onderschatten en daardoor de moeilijke woorden weglaten. Woorden die heel specifiek aangeven hoe het met de patiënt moet. En soms wordt zelfs de hele overdracht vergeten.

Knelpunten overdracht

Er blijkt nogal eens wat te missen aan de overdracht uit het ziekenhuis. Wat gaat het vaakst fout? We vroegen de wijkverpleegkundigen in de redactieadviesraad van Nursing. 13 knelpunten in de overdracht van ziekenhuis naar thuiszorg

Ik ben het met de boze meute om mij heen eens. Dat is onvergeeflijk. Start je goede zorg op in een ziekenhuis, regel je keurig zorgcontinuïteit voor thuis, licht je de collega na jou niet in. Een stommiteit. Absoluut.

Maar dan. Dan gaat de verpleegmenigte om mij heen draaien en kolken. De mensen zijn boos. De ervaringsverhalen over falende ziekenhuisoverdrachten versterken wat ze al dachten van ‘het ziekenhuis’. Iemand schiet overeind en vraagt de gastspreker: ‘Bij wie moeten we klagen over dit falen van het systeem?’

De gastspreker fronst en spreekt dan ijskoud de woorden: ‘Dat vind ik geen interessante vraag’. De roerige menigte komt volledig tot stilstand. Wat denkt deze man wel niet? Maar hij licht zijn woorden toe: ‘Als jij je stoort aan deze slechte overdrachten, dan moet jij ermee aan de slag’.

De mevrouw die durfde spreken, verzet zich en haar collega’s schuiven aan. Als het ziekenhuis faalt, moet toch dáár iemand aan het werk? ‘Als jij je stoort’, houdt de spreker vol, ‘moet jij het aanpakken’. Een geroezemoes stijgt op uit de zaal vol honderd of meer verpleegkundigen.

Het spijt me, collega’s, maar ik erger me hieraan. Dit is precies wat wij doen, verpleegkundigen. Wij roepen dat iemand maar eens iets moet ondernemen. Lieve collega’s, onderneem! Ga in gesprek met die ziekenhuiscollega’s of reageer hieronder, want ik ben er zo eentje. Licht je zorgen toe en kom met een goed voorstel. Wat wil je wel horen of lezen. Hoe kan ik van jou leren?

Maak de wereld beter. Opstaan in deze groep is al heel dapper. Zet dat voort. Sta op uit de groep. Stap eens in een andere groep. Kom met ideeën. Verpleegkundigen, stop met klagen. Of klaag gerust, maar pak eens lekker door. Je zult zien, het voelt oppermachtig als je zelf de problemen de wereld uit helpt.

Wie durft?