In 2005 vond palliatieve sedatie plaats bij 8,2 procent van alle overleden mensen, in 2015 bij 18,3 procent. Dat blijkt uit evaluaties van de Euthanasiewet en uit een analyse onder ruim 1.000 patiënten. De toename is te zien bij alle groepen patiënten. Ook in andere landen vindt palliatieve sedatie steeds vaker plaats.
Wat moeten verpleegkundigen observeren bij palliatieve sedatie? Je leest het in dit Premium-artikel, met adviezen van specialist ouderengeneeskunde Roger van Deick. Hij promoveerde op continue palliatieve sedatie.
Onderzoek reden stijging
De reden voor de stijging van het aantal gevallen van palliatieve sedatie is onduidelijk. Een onderzoek binnen het ZonMw-programma Palliantie moet de toename verklaren. Dit onderzoek loopt tot 2021 en de eerste stap is het interviewen van 60 artsen, andere zorgverleners, nabestaanden en patiënten. De resultaten van deze interviews worden volgend jaar verwacht.
Richtlijn herzien
De minister schrijft ook dat de richtlijn Palliatieve sedatie momenteel herzien wordt. Ook komt er een handreiking voor palliatieve sedatie bij mensen met dementie. Wanneer de nieuwe richtlijn en handreiking verschijnen is nog niet bekend.
Al jaren werkend in een hospice kom ik steeds vaker tegen dat zowel de patient als de familie al aangeven dat als er bezwaren zijn voor euthanasie –het is zo drastisch –dat wil ik mijn familie niet aandoen– e.d. formuleringen, ze al bij voorbaat kiezen voor palliatieve sedatie zonder dat ze eigenlijk precies weten wat het is en wanneer het kan worden toegepast.
De mensen kennen steeds vaker het begrip euthanasie en palliatieve sedatie, wat en hoe is ze veel minder bekend. Soms vinden ze ook dat ze er recht op hebben. Dat palliatieve sedatie een medische handeling is die de arts bepaald is vaak onbekend.
Tijd nemen om zaken door te spreken met meerdere disciplines, zoals arts, palliatief / oncologie verpleegkundige, geestelijke verzorging kan het begrip doen toenemen.
Ben benieuwd hoe ze die patiënten dan gaan interviewen,want die zijn toch overleden?