Als er iets verkeerd gaat in decubituszorg, moeten verpleegkundigen in Groot-Brittannië zich hiervoor verantwoorden bij het bestuur van de instelling. ‘Decubitus zit hier veel meer in de blame and shame-cultuur dan in Nederland.’
Dit vertelt Lisette Schoonhoven, in het nieuwste nummer van TvZ, vakblad voor verpleegkundigen. Schoonhoven werkt sinds een jaar fulltime als Professor of Nursing aan de University of Southampton. In het interview vertelt zij hoe anders het eraan toegaat bij onze westerbuur: ‘‘Decubitus is hier een belangrijk thema in de gezondheidszorg. Als een patiënt een graad 3 of 4 decubitus ontwikkelt moet er een analyse gemaakt worden van de omstandigheden en of het niet voorkomen had kunnen worden. Als er dan toch decubitus ontstaat moet die onvermijdelijk zijn. Decubitus zit hier veel meer in de blame and shame-cultuur dan in Nederland. Er zijn verschillende boards die dergelijke casussen bekijken. Verpleegkundigen moeten voor zo’n board verschijnen en verantwoording afleggen.’
Aandacht voor preventie
Omdat er in Groot-Brittannië zoveel verantwoording over decubitus moet worden afgelegd, is de aandacht voor preventie groot. Dat verpleegkundigen ook daar onder grote werkdruk staan, vinden de Britten geen excuus, aldus Schoonhoven: ‘Men signaleert deze aspecten wel, maar vindt dat geen rechtvaardiging voor onveilige zorg. Er is wel een discussie over het aantal verpleegkundigen dat op een unit moet werken om veilige zorg te kunnen bieden. Verpleegkunde is hier meer een politieke kwestie. Dat heeft mogelijk te maken met het feit dat gezondheidszorg in Engeland nog steeds ziekenfondszorg is. De overheid is verantwoordelijk voor de kwaliteit. In Nederland hebben verzekeraars een grotere rol gekregen.’
Lees het complete interview in TvZ, vakblad voor verpleegkundigen.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account