Corona-herintreder Mayke (42): ‘Nu ik eindelijk iets kan doen, is de knoop in mijn buik weg'

Mayke Jilderda (42) was researchverpleegkundige en werkte tot 3 jaar geleden in de ggz, tot ze een burn-out kreeg. Sinds een tijd geeft ze wetenschaps- en technieklessen op basisscholen. Tot de coronacrisis kwam. Nu werkt ze in een tijdelijk coronacentrum.

‘Na mijn eerste 2 avonddiensten had ik ontzettende hoofdpijn en kwam ik moeilijk in slaap, de adrenaline gierde nog door mijn lijf. Ik was best onzeker. Het was meer dan 20 jaar geleden dat ik voor het laatst op een somatische afdeling had gestaan, ik was niet meer bekwaam om verpleegtechnische handelingen te doen. Kon ik mezelf hier wel echt nuttig maken?

Inmiddels werk ik al een paar weken in een tijdelijk coronacentrum in een omgebouwd viersterrenhotel. Hier liggen patiënten die niet ziek genoeg zijn voor het ziekenhuis, maar ook niet thuis kunnen zijn. Hoe gespannen ik in het begin was, zo rustig ben ik nu. Bijna iedereen die hier werkt is herintreder of student, en heeft zich vrijwillig aangemeld voor deze locatie. Per dienst draaien 2 vrijwilligers van het Rode Kruis mee ter ondersteuning. We kunnen veel van elkaar leren, omdat iedereen een andere achtergrond en ervaring heeft.

Ik doe wat ik kan in de verzorging en de controles: bloeddruk meten verleer je niet. En dankzij mijn ervaring in de ggz ben ik bekend met het omgaan met angstige en eenzame patiënten. Wel ben ik altijd bang dat iemand plotseling overlijdt. Ik heb van mijn manager begrepen dat dit een akelig beeld is.

Aan het begin van de coronacrisis werd ik dagelijks met een knoop in mijn buik wakker: vreselijk wat allemaal om ons heen gebeurde en ik voelde me zo machteloos. Toen oud-verpleegkundigen met een verlopen BIG-registratie zich konden aanmelden om te helpen, bedacht ik me dan ook geen moment.

Sinds ik me nuttig kan maken, merk ik dat ik weer energie heb. De knoop in mijn buik is weg. Ik kan iets doen, ik kan het verschil maken voor een klein groepje patiënten dat is afgezonderd van hun dierbaren, angstig is en het allemaal niet begrijpt. Dat voelt goed, dit is precies waarom ik ooit voor de zorg heb gekozen. Of ik na deze crisis in de zorg blijf werken? Wie weet!’

Lees ook de verhalen van:
Corona-herintreder Jo: ‘Ik verruilde de tapkraan voor een mondkapje’
Corona-herintreder Marijke: ‘Familie gaat last krijgen van uitgestelde rouw’
Corona-herintreder Mayke: ‘Nu ik eindelijk iets kan doen is de knoop in mijn buik weg’