Het Tuchtcollege heeft een sociaal-psychiatrisch verpleegkundige een waarschuwing gegeven, omdat zij onder andere de geheimhoudingsplicht had geschonden. De verpleegkundige werd door haar patiënt gestalkt.
De klager is een patiënt met een autistische stoornis die bij zijn ouders woont. Hij moest een indicatie krijgen voor beschermd wonen, en werd hierbij begeleid door de sociaal-psychiatrisch verpleegkundige. Vanaf 2014 kwam hij in de zogenaamde ‘bemoeizorg’, die speciaal gericht is op kwetsbare mensen en gecombineerd werkt met de crisisdienst. Patiënt en verpleegkundige hadden gemiddeld eens per twee weken een gesprek. Wanneer ze een gesprek hebben over huisvesting en beschermde woonvormen, verandert het gedrag van de patiënt naar de verpleegkundige. Hij zoekt op verschillende manieren veelvuldig contact met haar. De verpleegkundige verklaart tegenover het tuchtcollege dat hij haar binnen een paar dagen veertien mails stuurt, met uitspraken als ‘motormuis, ga maar seks hebben met de Hells Angels’. ‘Hierdoor voelde ik mij toenemend onveilig’, verklaart de verpleegkundige. Hij bleef mij mailen en ik was bang dat hij mij ergens zou opwachten en mij zou volgen. Ik durfde niet meer naar buiten te gaan om boodschappen te doen. Ik durfde ook niet mijn normale weg van werk naar huis te fietsen.’
‘Kinderachtig klein bang meisje’
Ze besluit de patiënt in een gesprek op het werk te vertellen dat zijn gedrag moet stoppen, omdat ze anders aangifte zal doen bij de politie. Het gesprek verloopt niet goed, en de patiënt verlaat scheldend het pand. ’ Later die dag wordt de verpleegkundige ongeveer dertig keer gebeld door hetzelfde nummer. Op één van de voicemails klinkt de stem van de patiënt: ‘Ik wacht je gewoon op. Dan zie je maar hoe je me weg krijgt. Ik weet ook waar je woont. Ik kon naar je huis toe. Ik kom aanbellen. (…) Ik kom aan bellen bij je huis. Kinderachtig klein bang meisje dat je bent.’ De verpleegkundige besluit dan aangifte te doen, als er opeens aangebeld wordt bij haar huis. Het blijkt de patiënt te zijn. Als de verpleegkundige hem wil overdragen aan een andere afdeling omdat de crisisdienst geen langdurige zorg levert, eist de patiënt een foto van de verpleegkundige, die zij weigert te geven. Als ze dat niet doet, dreigt hij naar haar kantoor te komen. Ook vertelt de patiënt in een voicemail dat hij naar haar kantoor is geweest om zich te verhangen aan de luxaflex, zodat iedereen zou weten dat zij schuldig was aan zijn dood. Als ze op haar kantoor komt, ziet ze dat de touwtjes van de luxaflex inderdaad anders hangen en dat haar prullenbak is verplaatst.
Aangifte politie
Ze doet aangifte bij de politie en meldt hierbij ook de ziektebeelden waarmee de patiënt te kampen heeft: ‘Ik ben mij ten zeerste bewust van mijn beroepsgeheim’, stelt de verpleegkundige in de aangifte, ’Door het gedrag van meneer A ben ik echter dusdanig in mijn persoonlijke levenssfeer en veiligheidsgevoel aangetast dat ik mij gedwongen voel om toch aangifte tegen hem te doen. Deze aangifte kan ik niet doen zonder mijn beroepsgeheim te schenden. Een rechter moet uiteindelijk alle informatie hebben om een weloverwogen besluit te nemen. Door het verstrekken van relevante medische informatie wil ik daarvoor zorgen.’ De politie neemt de patiënt mee voor verhoor.
7 tips bij het aangeven van agressie
Overweeg je aangifte te doen van agressie in het ziekenhuis? Gebruik dan dan de vernieuwde handreiking ‘Aangifte doen bij de politie’. 7 tips uit deze handreiking >>
Schending beroepsgeheim
De patiënt verwijt de verpleegkundige dat zij haar beroepsgeheim heeft geschonden door over zijn ziektebeeld te vertellen aan haar partner en bij haar aangifte bij de politie. Daarnaast vindt hij dat zij eerst de crisisdienst had moeten inschakelen, en dat ze te weinig kennis van zijn stoornis heeft om een adequate behandeling te geven. Ook heeft zij mails van hem doorgestuurd aan collega’s, met begeleidend schrijven zoals ‘WHAAAA!!’.
Oordeel tuchtcollege
Het College vindt dat de verpleegkundige bij het doorsturen van de mails van de patiënt inderdaad onzorgvuldig heeft gehandeld. Ook geeft het college de klager gelijk dat de verpleegkundige de politie geen achtergrondinfo over de stoornis had hoeven geven, omdat dit niet relevant was voor de aangifte. Wat betreft de schending van het beroepsgeheim bij de aangifte, grijpt het college naar de ‘Handreiking voor verpleegkundigen en verzorgenden – Hoe ga je om met het beroepsgeheim in contact met politie en justitie?’ Deze meldt het volgende: ‘Als een zorgvrager jou bedreigt of mishandelt, mag je daarvan aangifte doen bij de politie. Dat mag je ook doen als je een eigen praktijk hebt en de zorgvrager heeft dingen uit je praktijk gestolen of heeft daarin vernielingen aangebracht. Ben jij niet zelf het slachtoffer, maar een collega, een andere zorgvrager of bezoeker verdient het de voorkeur dat deze zelf aangifte doet. Als je aangifte doet, vraag je politie/justitie om vervolging in te zetten. Bij een aangifte mag je de naam van de zorgvrager en eventueel zijn adres aan de politie geven. De regel is, zoals altijd, dat je niet meer gegevens verstrekt dan nodig is. De medische gegevens van de zorgvrager zullen bijvoorbeeld vaak niet relevant zijn.’ Aangezien de verpleegkundige dit wél heeft gedaan bij zowel politie als haar partner, geeft het College haar een waarschuwing.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account