Verpleegkundigen over reanimeren: beleid is beleid

Ruim 61 procent van de stemmende verpleegkundigen op de Nursing-poll had de overleden patiënt uit de recente tuchtzaak wel degelijk gereanimeerd. Beleid is beleid, vinden zij.

De verpleegkundige uit de casus besloot om een 72-jarige patiënt met darmkanker en uitzaaiingen in de lever niet te reanimeren, ondanks dat hij een volledig reanimatiebeleid had. Hierop werd zij ontslagen en voor de tuchtrechter gedaagd. In een poll vroeg Nursing: wat had jij gedaan in zo’n situatie? In totaal stemden 1445 lezers en kwam een storm aan reacties los op nursing.nl en de Nursing-groep op Facebook.

Medisch besluit

Van de stemmers zouden er 879 meteen gereanimeerd hebben, omdat dit nu eenmaal het beleid is. De algehele tendens uit de reacties: wel of niet reanimeren is geen verpleegkundig maar een medisch besluit. Verpleegkundige Mo op Facebook:’Het is gewoon werken volgens protocol. Dat ben je tegenover je patiënt verplicht. Heeft niks te maken met zelf mogen nadenken of niet. Patiënt was ter behandeling daar, zelfs voor een operatie. Die kwam niet om te sterven.’ Verpleegkundige Dennis haakt aan: ‘Reanimeren met het verstand -omdat het moet- maar met het hart niet omdat je weet wat voor meer leed het kan veroorzaken bij zo’n patiënt.’

Dapper

Vijftien procent van de stemmers (214) had hetzelfde gedaan als de collega uit de casus, namelijk: niet reanimeren. Lezers noemen haar dapper en wijs en vinden het ontslag een te zware straf. Franciss: ‘Ik ben het helemaal eens met haar beslissing! Zelfs als de man gereanimeerd zou worden, is de kans niet groot dat hij er goed uit zou komen. Het is tegen de moraal van elke goede verpleegkundige in om iemand langer te laten lijden dan nodig.’

Twijfelen

Bijna een kwart van de stemmers op de poll (352 stemmers) heeft gekozen voor de stemoptie: ‘Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik zou doen.’ In elk geval zeer regelmatig het reanimatiebeleid evalueren met de arts, patiënt en familie, zo blijkt uit de vele reacties. En goed rapporteren en afspraken vastleggen, adviseren veel lezers. Daar ontbrak het in deze casus aan. Voor twijfelende verpleegkundigen heeft Senada een tip die meer collega’s in hun reacties noemen: ‘Ben je het niet eens met een reanimatiebeleid? Dan bespreek je dat aan het begin van de dienst met de arts. Als alle verpleegkundigen zelf gaan bepalen of reanimeren wel of niet goed uit zal pakken, ontstaan er rare situaties.’

Hoge werkdruk

In de tuchtzaak zelf is het (nog) niet duidelijk in hoeverre de werkdruk een rol speelde in het besluit van de verpleegkundige, maar een aantal lezers denkt van wel. De betreffende verpleegkundige stond met drie in plaats van vier collega’s. Ondanks dat CCU-verpleegkundige Dineke het niet eens is met het niet-reanimeren, kan zij zich indenken dat werkdruk een rol heeft gespeeld. ‘De desbetreffende verpleegkundige noemt dit niet, maar ik vraag me wel af wat voor invloed de hoge werkdruk heeft op je innerlijke besluitvormingsproces. Die avond is al druk en een beslissing om niet in te grijpen, is zo gemaakt.’ De uitspraak van de tuchtzaak is over vijf weken.