Het is de Groningse Wieke Paulusma gelukt om een zetel te bemachtigen in de Tweede Kamer. Zij is de enige verpleegkundige van de 5 verpleegkundige kandidaten die het heeft gered.
Afgelopen woensdagavond wachtte Wieke Paulusma
Wieke Paulusma (D66) de enige verpleegkundige in de Tweede Kamer
Gefeliciteerd Wieke.
Het was uiteindelijk qua stemmenaantal niet nodig expliciet op jou te stemmen, maar als wijkverpleegkundige vond ik dat extra belangrijk.
Graag zie ik meer inzet op betaald worden naar wat je kan en doet.
Soms is dit namelijk een wereld van verschil met slechts kijken naar opleiding.
Ik heb ‘verpleegkundige in de wijk’-collega’s die, bij gebrek aan H.B.O-ers, veel opleidingen extra gedaan hebben (maar geen HBO-V) of veel taken erbij krijgen maar hier niet naar betaald krijgen.
Ook zou ik willen pleiten voor stoppen/wijzigen
* marktwerking in de zorg
* de paarse krokodillen.
* scheefgroei WLZ / ZvW
Hartelijke groet en succes met de politiek in het Haagse, Marjolein Verboon
Hoe denkt Wieke over de eigen bijdrage in de wijkzorg?
Is D66 voor een toegankelijke zorg voor iedereen?
Jammer dat Wieke “niet per se” focust op hoger salaris. Dan kan je wel vermoeden hoe laat het is. Voor mij (61 jr) maakt het niet heel veel meer uit, maar wil je jonge mensen voor verpleegkundige beroepen interesseren, dan zal er op dat vlak toch echt iets moeten gebeuren. In “meebeslissen en meer leren” kunnen ze niet wonen.
Dag Judith. Wat ik daarmee aangeef is dat het aantrekkelijker maken van het vak, zowel om t beginnen als om te blijven, niet altijd met salaris verhoging te maken hoeft te hebben. Er zijn ook collega s in de zorg die bv graag meer carrière en/of opleidingsmogelijkheden willen. En ook de sectoren in de zorg die echt wel verschillen, alleen al het verschil tussen care en cure vraagt wmb om een maatwerk aanpak. Ik blijf daarom dan ook graag in gesprek!
Eens! Ik ben voor een bredere aanpak dan alleen het salaris. Ontwikkelingsmogelijkheden in alle aspecten van het vak vind ik belangrijk. Dus in vakkennis maar ook in bestuurlijke vaardigheden, het geven van onderwijs (van klinische les tot ontwerpen van een geaccrediteerde scholing) en het stimuleren van veld-overstijgende samenwerking. En dit alles terwijl ik ook aan het bed kan blijven, want dat is de plek waar ik kan toepassen, delen, en kan ervaren wat er nog meer nodig is.