Barbara van Ede is medium care verpleegkundige en bekend van Twitter. Ze probeert een standpunt in te nemen over het wetsvoorstel BIG II. Maar eerst de emoties de baas worden!
Op 5 juni kwam minister Bruins met het besluit over de brede overgangsregeling voor verpleegkundigen. En dat leverde op zijn zachtst gezegd een hoop emoties op. Ook bij mij. Nou ja, niet bij mijn vollédige mij. Er heerste meteen interne verdeeldheid. Mijn Onzekere-ik kroop in een hoekje en dacht ‘Oh help, zie je wel, ik ben straks niets meer waard!’, mijn Rebelse-ik sprong meteen omhoog met gebalde vuisten en riep: ‘Kom maar op, wie aan mijn beroep komt, komt aan mij!’ en mijn Evenwichtige-wijze-ik suste de boel en zei: ‘Geen paniek.’
Hierna volgden weken van nadenken, voelen, weerleggen, luisteren, mening vormen, mening bijstellen en uiteindelijk een soort van conclusie voor mezelf: ik weet nog steeds niet goed wat ik nu van functiedifferentiatie vind. Ik weet het gewoon niet, punt.
Voor mij staat vast dat ik trots ben op mijn beroep. Ik ben er trots op dat ik 30 jaar geleden de inservice a-opleiding heb gedaan, want dat was toen dé meest praktische manier om het vak te leren. Met mijn mavo kon ik met 17 jaar en 7 maanden de opleiding in. Ook ik heb al mijn boeken uit de inservice a-verpleegkunde opleiding nog; alle op hbo-niveau.
Het is echter nooit officieel bevestigd dat de opleiding gelijk stond aan hbo. Misschien omdat het dat ook niet is? Ik heb het in ieder geval altijd vreemd gevonden dat ik meteen na de mavo een hbo- opleiding gedaan zou hebben. Dus is de oude inservice opleiding gelijk aan hbo? Nee, volgens mij niet.
Het ligt anders bij de specialistische vervolgopleidingen. Om maar even bij mezelf te blijven: In 2001 deed ik de medium care opleiding. Een pittige opleiding waarin je wordt klaargestoomd om in de acute zorg te werken. We kregen les van artsen, we liepen stage op alle mc’s binnen het UMCU en op de ic. Nu, 18 jaar later werk ik nog steeds met heel veel plezier op de medium care. Mijn hart ligt daar. Mijn jarenlange ervaring óók.
Mijn werk bestaat uit plannen, regisseren, klinisch redeneren, samenwerken met andere disciplines, voorstellen doen in behandeling, zorg uitvoeren, zorg evalueren, zorg bijstellen maar ook ‘basiszorg’ uitvoeren, psychologische hulp bieden, inspelen op verschillende sociale situaties, soms politieagent spelen, de-escalerend werken en nog veel meer competenties. Competenties die straks toegeschreven worden aan de regieverpleegkundige.
Of valt dit allemaal onder de meer voorspelbare zorg (basis/mbo-verpleegkundige) omdat ik dit al 18 jaar doe? En wat dan te zeggen over de levensreddende handelingen die mijn collega’s en ik op onze medium care uitvoeren? Ik hink wat dit betreft ook weer op twee gedachten. Aan de ene kant denk ik: ‘Wat kan mij het schelen onder welke noemer ik mijn werk doe’, maar aan de andere kant voelt het oneerlijk omdat ik, net als vele andere collega’s, gewoon de waardering wil hebben die we verdienen!
Ik ben vóór functiedifferentiatie. Als ik een kijkje in de toekomst neem zie ik een duidelijk verschil tussen de mbo en hbo-opgeleide verpleegkundigen. In de praktijk werken deze twee functieniveaus straks prima samen, de verschillende takenpakketten zijn dan duidelijk en de kwaliteit van zorg gaat daardoor verbeteren.
De toekomst ligt in de zorg-buiten-het-ziekenhuis. Een verpleegkundige die vanachter een beeldscherm, op afstand, de patiënt thuis begeleidt en data uitleest en interpreteert is al geen toekomst meer. Er is een voorspelling gedaan dat een groot academisch ziekenhuis zoals het UMCU in 2030 met nog maar de helft van het beddenhuis draait.
De ontwikkelingen kun je niet tegenhouden, die gaan door. Dus die functiedifferentiatie komt er. Of je dat nu leuk vindt of niet. Met je hakken in het zand is zonde van je energie. Het beroep van verpleegkundige ontwikkelt zich. En dat is goed.
Maar tegelijkertijd kunnen we ook niet met één grote reuzenstap richting die toekomst en onderweg mensen omver lopen. Ik zou willen dat er rekening wordt gehouden met iedereen!
Mijn voorstel is dat we ons als beroepsgroep hard maken vóór functiedifferentiatie maar dat de brede overgangsregeling voor álle gespecialiseerde verpleegkundigen zou gelden. Of je nu voor of na 2003 je vervolgopleiding hebt gedaan. Niemand mag zich afgedankt of minderwaardig voelen. Ik weet uit ervaring dat ic-, seh-, medium care- of andere specialistische afdelingen draaien op zeer ervaren en regisserende verpleegkundigen die hun gespecialiseerde opleiding deden vóór 2003 (mijzelf incluis).
Versoepel de overgangsregeling en zorg dat de ‘oude’ inservice opgeleiden met een specialistische vervolgopleiding en alle hbo-v opgeleiden mét een specialistische vervolgopleiding, ongeacht in welk jaar behaald, automatisch kunnen toetreden in het BIG- register als regieverpleegkundigen.
Laat deze mensen zelf kiezen of ze regieverpleegkundige of (basis) verpleegkundige willen zijn. Daarmee geef je ten eerste de regie aan de verpleegkundige zélf!
Barbara van Ede schrijft blogs op Zalmeeenzorgzijn.blogspot.com. Ook is ze actief (en populair vanwege haar humor en scherpe analyes) op twitter onder de naam @gewoonbar.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account