In deze rubriek bespreken leerlingen/studenten verpleegkunde hun onderzoek of afstudeerscriptie. Ze leren onderzoek doen naar vaak praktische, klinische onzekerheden; het is zonde om de uitkomsten niet met elkaar te delen.
Hoe kwam jouw onderzoeksonderwerp tot stand?
‘Tijdens mijn afstudeerstage op de afdeling traumatologie merkte ik dat de overstap van ic naar verpleegafdeling voor delirante patiënten en hun naasten een grote stap was. Was er eerst een-op een-aandacht voor ze, op de verpleegafdeling ontbreekt het daaraan. Het viel me op dat het bij delier gemakkelijk is om voor medicatie of een Poseybed te kiezen, maar dat zou eigenlijk juist een laatste redmiddel moeten zijn. Ik was benieuwd naar het waarom, en vooral: hoe kan dit anders? Door de overstap van ic naar verpleegafdeling verergert een delier vaak; dat heeft een enorme impact op de patiënt en zijn naasten. Ik vond het belangrijk om daar aandacht aan te schenken, zodat we onze werkwijze konden veranderen.’
Heb jij voor jouw studie verpleegkunde (mbo-, hbo- of masterniveau) een interessant (afstudeer)onderzoek gedaan dat je graag wil delen? Is dit onderzoek beoordeeld met minimaal een goed (of kan de docent de beoordeling toelichten als er geen beoordeling is gegeven)? Stuur het naar margot.hamel@bsl.nl en wie weet nemen wij contact met je op.
Welke niet-medicamenteuze interventies zijn zinvol?
‘Zet bij delier op de verpleegafdeling een meervoudig interventieplan in, gericht op onder meer oriëntatie, mobilisatie en voeding. Vooral op het gebied van oriëntatie kun je als verpleegkundige veel, met heroriëntatie in het bijzonder. Daarbij probeer je zoveel mogelijk na te bootsen hoe het bij de patiënt thuis ook zou gaan: iedere ochtend de krant lezen bij het ontbijt, het journaal kijken, de foto die op het nachtkastje staat naar het ziekenhuis halen. Welke muziek vindt de patiënt thuis fijn om naar te luisteren? Het verbaasde me hoe vaak een patiënt met een delier zijn bril of gehoorapparaat niet droeg, omdat niemand daaraan dacht. Dat soort puntjes helpen de patiënt heroriënteren. En, een andere belangrijke uitkomst: betrek familie zoveel mogelijk bij de dagelijkse gang van zaken. Ook dat helpt de patiënt bij heroriëntatie. Samen met de patiënt eten bijvoorbeeld, of samen mobiliseren.’
Je concludeerde dat werkdruk een belangrijke reden is om met medicatie het delier aan te pakken. Welke oorzaken ontdekte je nog meer?
‘Er is nog best een groot kennistekort onder verpleegkundigen over niet-medicamenteuze interventies. Dat gold ook voor mezelf. Natuurlijk probeer je bij een delirante patiënt terug te gaan naar het hier en nu, maar dat gaat niet veel verder dan steeds vertellen wie je bent, welke dag het is en waar de patiënt is. Bij ons op de afdeling kende niemand het meervoudig interventieplan; dat wordt sinds mijn onderzoek nu wel ingezet. Ook blijkt dat het lastig is om op de verpleegafdeling aan spullen te komen, zoals een cd-speler of een papieren kalender. Ik heb een A4-poster ontwikkeld over niet-medicamenteuze interventies, die je per patiënt kunt invullen. Zo maak je tijdig zichtbaar wat je kunt doen, wat de familie kan doen en welke spullen nodig zijn.’
Onderzoeksvraag: ‘Welke niet-medicamenteuze adviezen kunnen verpleegkundigen geven aan familieleden van delirante traumapatiënten, tijdens opname, om onrust te reduceren?’
Opleiding: hbo-v aan de Zuyd Hogeschool in Heerlen
Werkt: als hbo-verpleegkundige op de afdeling traumatologie van het MUMC+ in Maastricht
Interessant artikel om te lezen. Ik sta er versteld van dat mensen niet op letten, wanneer een delirante patiënt zijn bril of gehoorapparaat niet vaker droeg. Ik ben het eens met de schrijfster dat zulke voorwerpen van belang zijn voor heroriënteren. Je moet alle beschikbare middelen of stappen nemen, zodat de patiënt comfortabel voelt.