Veel pas afgestudeerde verpleegkundigen voelen zich onvoldoende voorbereid op de praktijk en haken af. Verpleegkundige, docent en onderzoeker Johan Oosterwold weet wat zou kunnen helpen: het gerichter inzetten van simulatieleren.
‘In de NRC van 12 april las ik dat 14% van de pas afgestudeerde verpleegkundigen ermee stopt omdat ze zich onvoldoende voorbereid voelt op de praktijk. Als docent en onderzoeker trekt zoiets natuurlijk gelijk mijn aandacht. Dit percentage is alarmerend. 14% van ongeveer 4800 afgestudeerden (cijfer uit 2021) gaat om 672 verpleegkundigen per jaar. Wat kunnen we hieraan doen?
Allereerst: ik herken dit zeker. Ik zie regelmatig bij studenten in het laatste jaar van hun opleiding dat ze zich nog onvoldoende bekwaam voelen voor een baan in het ziekenhuis. Ze voelen een tekort aan kennis op het gebied van klinisch redeneren en vinden leiderschap tonen lastig. Ook voelen ze zich vaak niet goed voorbereid op acute situaties die zich kunnen voordoen op de verpleegafdeling.
Wat zou kunnen helpen? Het effectiever inzetten van simulatieleren op de opleiding verpleegkunde. De voordelen hiervan zijn aanzienlijk in vergelijking met het leren in de praktijk. Zo tonen studies aan dat studenten die een deel van hun uren (maximaal 50%) hun competenties aanleren in een realistische simulatieomgeving, dezelfde resultaten bereiken als studenten die alle klinische uren hebben afgewerkt.
Ook tonen verschillende wetenschappelijke studies aan dat gebruik van simulatieonderwijs met simulatiepoppen en debriefing de competenties klinisch redeneren en klinische vaardigheden sterk ontwikkelt.
Simulatieonderwijs is bovendien effectief voor het vergroten van het zelfvertrouwen van studenten verpleegkunde en het verminderen van hun angst bij de zorg voor patiënten en/of het toepassen van verpleegkundige vaardigheden. Ook draagt simulatieonderwijs bij aan complexe vaardigheden en vraagstukken ‘on demand’ te kunnen uitvoeren, iets dat in de praktijk niet kan worden gerealiseerd.
Dan moet wel effectief gebruik worden gemaakt van simulatieleren. Op dit moment lijkt alles te worden gericht op óf VR óf geavanceerde oefenpoppen óf een andere simulatievorm. Maar het is belangrijk om hierbij de juiste mix toe te passen.
Zo heeft het weinig zin om in het eerste jaar een Lotus-slachtoffer als simulatie in te zetten voor complexe scenario’s in klinisch redeneren, of communicatie. Het heeft ook geen meerwaarde om virtual reality (VR) in te zetten voor vierdejaars studenten als voorbereiding op complexe zorgsituaties in het ziekenhuis.
We moeten middelen inzetten die het beste passen bij de fase waarin de student zich bevindt én bij de doelen die met de simulatieomgeving moeten worden bereikt.
Ik denk dat we studenten al vanaf het 1e jaar hbo-verpleegkunde moeten onderwijzen met behulp van simulatieleren. Daarmee nemen we ze op een levensechte en contextrijke manier mee in complexe scenario’s die direct zijn gebaseerd op de soms onvoorspelbare beroepspraktijk. Tegelijkertijd voorkomen we dat we de beroepspraktijk belasten met een groot aantal onervaren eerste of tweedejaars studenten in de complexe ziekenhuiszorg waar de werkdruk onder de verpleegkundigen hoog ligt.
Simulatieleren biedt een breed scala aan middelen die kunnen worden ingezet om de praktijk binnen de hogeschool te integreren. De input voor de cases kan afkomstig zijn uit de praktijk, wat resulteert in een co-creatie van kennis. Op deze manier wordt de praktijk op een realistische en levendige manier binnen de hogeschool gebracht!
1. Labrague, L. J., McEnroe-Petitte, D. M., Bowling, A. M., Nwafor, C. E., & Tsaras, K. (2019). High-fidelity simulation and nursing students’ anxiety and self-confidence: A systematic review. Nursing forum, 54(3), 358–368.
2. La Cerra, C., Dante, A., Caponnetto, V., Franconi, I., Gaxhja, E., Petrucci, C., Alfes, C. M., & Lancia, L. (2019). Effects of high-fidelity simulation based on life-threatening clinical condition scenarios on learning outcomes of undergraduate and postgraduate nursing students: a systematic review and meta-analysis. BMJ open, 9(2), e025306.
3. Dante, A., La Cerra, C., Caponnetto, V., Masotta, V., Marcotullio, A., Bertocchi, L., Ferraiuolo, F., Petrucci, C., & Lancia, L. (2022). Dose-Response Relationship between High-Fidelity Simulation and Intensive Care Nursing Students’ Learning Outcomes: An Italian Multimethod Study. International journal of environmental research and public health, 19(2), 617.
4. Jennifer K. Hayden, Richard A. Smiley, Maryann Alexander, Suzan Kardong-Edgren, Pamela R. Jeffries,
The NCSBN National Simulation Study: A Longitudinal, Randomized, Controlled Study Replacing Clinical Hours with Simulation in Prelicensure Nursing Education, Journal of Nursing Regulation, Volume 5, Issue 2, Supplement, 2014, Pages S3-S40, ISSN 2155-8256.
5. Lapkin, S., Fernandez, R., Levett-Jones, T., & Bellchambers, H. (2010). The effectiveness of using human patient simulation manikins in the teaching of clinical reasoning skills to undergraduate nursing students: a systematic review. JBI library of systematic reviews, 8(16), 661–694.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account