Corona-herintreder Marijke (67): 'Familie gaat last krijgen van uitgestelde rouw'

‘Toen ik vorige week voor het eerst in 2 jaar weer een voet op de afdeling zette, was het snel weer zoals vroeger. Los van het computerprogramma dat ik niet kende, zat ik er zo weer in.

Toch waren er door de coronacrisis ook een aantal grote verschillen. In het ziekenhuis hing een speciale, gespannen sfeer. De palliatieve eenheid is normaal een afdeling waar veel ruimte en aandacht is voor de patiënt en zijn familie. We raken hen aan, knuffelen veel, geven letterlijk een schouderklopje als het nodig is. We prediken continu hoe belangrijk het is dat je goed afscheid neemt van een dierbare.

Dit alles kan nu niet. Je mag elkaar niet aanraken, troost bestaat nu enkel uit woorden en deels kan het nog non-verbaal: meelevend knikken, met een open houding; maar ook dit is beperkt door het mondmasker dat we moeten dragen. Gelukkig liggen op onze afdeling geen coronapatiënten, dan zou er geen bezoek mogen komen.

Stervenden mogen nu maximaal 2 bezoekers gelijktijdig krijgen. Allemaal vragen ze om meer, maar dat mag niet. Daar kun je weinig aan doen, die mensen leggen we uit dat dit nu eenmaal van hogerhand is beslist om besmetting te voorkomen. De meesten begrijpen het wel, maar het valt hen zwaar.

Ik hoef vast niet uit te leggen dat dit ook voor ons onnatuurlijk voelt, dat het tegen onze eigen regels en overtuigingen ingaat. Het is zo belangrijk voor het rouwproces om goed afscheid van een dierbare te kunnen nemen. Ik voorzie na deze crisis een andere crisis: die van uitgestelde rouw.

Toch sta ik hier liever niet te lang bij stil. We moeten nu ratio boven het gevoel zetten. Deze maatregelen zijn nodig, niemand is erbij gebaat dat er extra besmettingen komen. Ik ben heel gelukkig dat ik, hoe klein mijn bijdrage ook is, iets kan doen om te helpen.’

Lees ook de verhalen van:
Corona-herintreder Jo: ‘Ik verruilde de tapkraan voor een mondkapje’
Corona-herintreder Mayke: ‘Nu ik eindelijk iets kan doen is de knoop in mijn buik weg’
Corona-herintreder Jessica: ‘Ik kan mezelf eindelijk weer recht in de spiegel aankijken’