De afgelopen week startte vanuit het ministerie van VWS de campagne Praat vandaag over morgen. Ook belangrijk, maar volgens Damas Weideveld moet er snel een campagne komen over het einde van de verzorgingsstaat. ‘We moeten weer voor elkaar gaan zorgen. Die boodschap moet nu al breed gedeeld worden.’
De VWS-campagne is een goede eerste stap om burgers te laten kennismaken met vroegtijdige zorgplanning, maar ik ben bang dat de boodschap nog te positief geframed is. Dat het mensen te weinig prikkelt echt na te denken over de zorg die ze straks wensen en vooral: of dat wel geleverd kan worden.
Laat ik het uitleggen. Na de wederopbouw van de Tweede Wereldoorlog ontstond er een tijd van welvaart. De economie groeide, het vertrouwen ook, en dat leidde tot een ‘babyboom’. Ook deed de regering een belofte: ‘We zorgen voor onze zieken en ouderen.’ De geboorte van onze verzorgingsstaat.
Wat de regering niet wist was dat ze die belofte niet in stand kon houden. Dat
in 2040 de verhouding tussen het aantal werkenden en ouderen gigantisch uit balans zou raken. Maar ondertussen is de verzorgingsstaat wel een gegeven, een eis, voor de inwoners van ons land.
Praat mee over de toekomst van de wijkverpleging
Kom naar de Dag van de Wijkverpleging op 19 april, waar Jennifer Bergkamp, Damas Weideveld & Minke Nieuwboer onder leiding van dagvoorzitter Jesper Rijpma met elkaar in gesprek gaan over de toekomst van de wijkverpleging. Meer informatie.
Laten we naar de cijfers kijken. De vergrijzing is genadeloos: in 2040 zijn er twee keer zoveel 80- en drie keer zoveel 90-jarigen in 2040 als nu. En dat met een derde minder zorgpersoneel.
Als we niets veranderen zijn dit de harde feiten in de vvt:
– Van 120 extramurale cliënten met 20 zorgverleners naar 240 cliënten met 13 zorgmedewerkers;
– Van 30 intramurale cliënten met 16 zorgverleners naar 60 cliënten met 10 zorgmedewerkers.
Dat is onmogelijk en betekent twee dingen: het aantal zorgvragers moet omlaag, en we moeten met minder zorgmedewerkers meer mensen helpen.
We lopen er in de wijk tegenaan dat wij dit dagelijks aan cliënten moeten uitleggen. Dat de verzorgingsstaat zoals we die kennen voorbij is, en dat we een participatiemaatschappij moeten vormen. En dat begrijpen lang niet alle mensen, en geef ze eens ongelijk.
‘Ik heb mijn hele leven premie betaald en heb nu recht op zorg.’
‘Ons moeder is al 86, die moet écht geholpen worden.’
‘Ik heb een gezin, ik kan echt niet zo veel voor mijn ouders zorgen.’
Ik zie een SIRE-campagne voor me waarin wordt uitgelegd dat de zorg niet meer zal zijn zoals de afgelopen decennia. Zodat wijkverpleegkundigen minder tijd kwijt zijn aan het brengen van slecht nieuws bij cliënten en hun naasten, met alle weerstand van dien. Het zou ons enorm helpen om de boodschap over te brengen.
Het eerlijke verhaal moet breder uitgedragen worden zodat wij ons kunnen focussen op het ‘hoe’ in plaats van het ‘waarom’. Nou moet ik zeggen dat de campagne van Actiz, waar VWS op voortborduurt in ‘Praat vandaag over morgen’, scherper is in zijn boodschap. VWS koos blijkbaar voor de fluwelen handschoen.
Maar als we nu niet scherp neerzetten dat de situatie nijpend is, stagneert binnen tien jaar het hele zorgstelsel en gaan er mensen onnodig lijden en sterven door gebrek aan de juiste zorg.
Damas Weideveld is interim wijkverpleegkundige en richt zicht op toekomstbestendige ouderenzorg. Hij spreekt daarover op Nursings Dag van de Wijkverpleging. Check hier alle ins en outs van deze inspirerende dag vol vernieuwing, kom ook!
Damas werd over de toekomst van de ouderenzorg geïnterviewd in de podcast De Goed Nieuws Show van Nursing afl. 4.
ingrid görtz wo 27 mrt 2024 om 16:02
ik heb de boodschap “‘Praat vandaag over morgen” gezien
het ziet er prachtig uit maar dat ik de boodschap nou heel duidelijk vind…nee.. het geeft aan met elkaar in gesprek te gaan maar niet heel duidelijk waarover. mijn collega keek op zelfde moment en deelt deze mening. tevens is dit de doelgroep 60-75, iedereen die nu zorg nodig heeft , heeft nu al het probleem